Jak obliczyć koszty uzyskania przychodu

Dodane mar 23, 2016 in Porady podatkowe | 0 komentarzy

Koszty uzyskania przychodów stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a także zachowania bądź zabezpieczenia ich źródła. W przypadku pracodawców są nimi również wydatki poniesione na realizację pracowniczego programu emerytalnego.

Definicja kosztów uzyskania przychodów jest taka sama w obydwu ustawach regulujących zasady pobierania podatku dochodowego: od osób fizycznych (PIT) oraz osób prawnych (CIT). Przepisy podatkowe nie określają jednak, które wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Jest to bowiem niemożliwe z uwagi na ogrom mogących zaistnieć zdarzeń gospodarczych. Ustawodawca określa natomiast katalog wydatków, które nie kwalifikują się do tej kategorii.

Do kosztów uzyskania przychodów należą więc wydatki, które zostały poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały zaszeregowane do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W tym miejscu należy zaznaczyć, że poniesienie wydatków jest rozumiane jako wystawienie faktury lub ujęcie w księgach rachunkowych. Nieistotne jest tu, czy wydatek został rzeczywiście opłacony.

Koszty uzyskania przychodów ponoszą zarówno osoby prowadzące własną działalność gospodarczą, jak i osoby zatrudnione. Pozwalają one na optymalizację podstawy opodatkowania, a więc wysokości podatku, który przyjdzie nam zapłacić. W przypadku osób zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej ustawodawca określił konkretne kwoty kosztów uzyskania przychodu. Oparte są one o to, czy źródłem przychodu podatnika jest jeden zakład pracy czy kilka jednocześnie. Dla niektórych źródeł ustawa określa natomiast ryczałtowe stawki na poziomie 20% oraz 50%.

50% koszty uzyskania przychodów obowiązują wówczas, gdy w wyniku zawartej umowy następuje przeniesienie praw autorskich z wykonawcy na zleceniodawcę. Zgodnie z zapisami art. 22 ust 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2012 poz. 361 z późniejszymi zmianami) można je stosować z tytułu:

1. zapłaty twórcy za przeniesienie praw własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego;
2. opłaty licencyjnej za przeniesienie prawa stosowania wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego, otrzymanej w pierwszym roku trwania licencji od pierwszej jednostki, z którą zawarto umowę licencyjną;
3. korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Warto jednak pamiętać, że powyższe łączne koszty uzyskania przychodu nie mogą w roku podatkowym przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej. Roczny limit pozostaje niezmienny od 2013 roku i wynosi 42.764 zł.